دیدی عاشقانه هایت فقط یک ترانه بود

 دیدی دلم شکست!
دیدی چینی اصل قلب خویش
سپردم به دستهای خواهشت
دیدی بی حواس!
پایت به سنگ خورد،افتاد بر زمین...شکست
دیدی چه بی صدا دلم شکست!
دیدی حدیث عشق و جنونت فسانه بود
دیدی عاشقانه هایت فقط یک ترانه بود
دیدی عشق پاک من برایت بهانه بود
و کلام نگاهم برایت چه بیگانه بود

دیدی کوهکن!
دیدی به جای کوه غم ،تیشه ات قلب من نشانه گرفت
دیدی قایق عشقم ز دریای محبت کناره گرفت
کبوتر دلم هوای آشیانه گرفت
آسمان غم ابر ناله گرفت
دیدی ...عشقت حباب بود و در هوا شکست
دیدی دلم شکست
بی وفا!
بیهوده مکوش دلریزه های مرا جمع آوری کنی
مرا با دروغ های خود باز راضی کنی
که از چهره ام رفع دل آزاری کنی
با اعتمادم بازی کنی
دیدی دیوار صوتی هفت شهر عشق با ناله غم شکست
دیدی دلم شکست!

دیدی.....نفهمیدی
عشق دلباختگیست
برای دلبر سوختگیست
با رنج و غم آمیختگیست
و در آخر با مرگ در آویختگیست

دیدی صیاد
دیدی کبوتر جلد بام تو در گوشه قفس بال و پرش شکست
دیدی؟.......نه ندیدی
باور نمی کنم
چون هرگز راز دل نگفتمت
با دیده غمین فقط نگریستمت
شاید در سوگواری وفا گریستمت
من دگر آن عاشق همیشه نیستمت

باد بی صفا!
دیدی کلبه چوبی اعتمادم با وزش خشک جور تو چه ناروا شکست
دیدی دلم شکست؟
دیدی زمن چه ماند؟
اشکی همیشگی
گلی تازه نشدنی
بی دلی باور نکردنی ،خاطره ای دست نیافتنی
دیدی سنگدل!
کوزه چشم من که چشمه ناب ترانه بود
با سنگ دلت برای همیشه شکست
دیدی دلم شکست؟
دیدی هرگز ترا نشناختم
همه چیز را در نرد عشق باختم
من که با تو رویاهای جوانی ساختم
شجاعانه بر لشگر رقیبان تاختم
دیدی شاه بیت غزلهای ناب من
شعر من پس از تو چه سرد شد
دشت سبز عشق چه زرد شد
سراسر دنیا حدیث درد شد
کودک روحم در آسیاب غم مرد شد
دیدی همبازی کودکی
در بازی قشنگ مهر
آخر تو جر زدی
بردی و جایزه ات یک عشق تازه بود
حال ببین در من .... بهار غروب کرده را
پاییز رسوب کرده را
زمستان خانه خریده را
تابستان مستانه رمیده را
بیا .....دلریزه های یاقوت گونه ام را بده
نمی توانی مثل قوری قدیمی مادربزرگ بندی بر آن زنی
ترسم که تیزی لبه هایش
دست نامهربان ترا چون خود زخمی کند
ای عشق حقیقی در ما طلوع کن
بگذار تا قلب پاک ما با نیشتر غم تو بسوزد و بسازد
و با جرعه های می ات مست کند
مست مست
و چون قطره ای ما را به اقیانوس تو برساند

خدایا، آنکه در تنهاترین تنهاییم، تنهای تنهایم گذاشت....

خواهشی دارم...

تو در تنهاترین تنهاییش تنهای تنهایش نذار...